Λανθάνοντα ποιήματα της Φιλήσιας Στάθη

Σ’ ΑΓΑΠΩ

Σ’ αγαπώ.
και τ’ αντίκρυσμά σου
σαν το τρίμερο φεγγάρι
το χρυσό!
– Όνειρο ταξιδεμένο
στο γαλάζιον ουρανό
το μενεξεδένιο
δειλινό.

Σ’ αγαπώ
Και η θύμησή σου
στον καημό μου χάδι
τρυφερό φιλί.
Και στης έγνιας μου τη νύχτα
την πηχτή
τριανταφυλλένιο
της αυγής μαγνάδι.

Σ’ αγαπώ.
Και φτερά χιονάτα
λούλουδα κι’ αστέρια λαμπερά
–ξωτικό μπαλλέτο–
γύρω μου χορεύουν
όνειρα κι’ αγάπες
στο σκοπό
της καρδιάς μου τρέμουν.
Σ’ αγαπώ.

20 Μαΐου 1939

ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΜΟΥ

Στο παράθυρό μου
μια γαρουφαλιά
μέσα σε μια γλάστρα
λουλουδίζει.
Στο παράθυρό μου
χρυσαφένιο φως
στ’ ανοιχτό του τζάμι
παιχνιδίζει.
(Στης αγάπης το χρυσό κλουβί
η καρδιά μου τρέμει σα μικρό
πουλί)
Και την κάμαρά μου
με μοσχοβολιά
ο ανθός – μεθύσι
πλημμυρίζει.
Και την κάμαρά μου
ρόδο δειλινό
σαν παραμυθένια
χρωματίζει.
(Στου ονείρου τ’ άσπρο το φτερό
η καρδιά μου στήνει ξωτικό χορό).

9 Δεκεμβρίου 1939